Gaztelugatxe Doniene - San Juan de Gaztelugatxe

Gaztelugatxe Doniene,
Bizkaiko kostaldean,
Bakio ta Bermeo artian kokatuta dago,
bapatean itxasotik altzatzen da irla txiki bat, ta irlaren goian
baseliza edo ermita hau X. mendean eraiki zan......

Askotan egon naiz, ta bere 237 harmailak igo ditut,
baina joaten naizen bakoitzean, pitin bat gehio gustatzen zait,
gozaezazue!


Info: http://es.wikipedia.org/wiki/Gaztelugatxe


San Juan de Gaztelugatxe,
Situada en la costa bizkaina a medio camino entre Bakio y Bermeo,
del mar surje una pequeña isla y en lo alto de la isla alla por el siglo X construyeron esta ermita...

He estado bastantes veces y he subido sus 237 escalones,
pero cada vez que voy me gusta un poco más,
disfrutarlo!





[enlace]

link: http://www.youtube.com/watch?v=vQfHp4pqt2s&feature=related





Abestiaren hitzak / Letra de la Canción

Seirehun urte inguru
kosta aldean zen gertatu,
itsasgizon zahar batek
behintzat hala zidan kontatu,
enbat itzelak Gaztelugatxen
untzi eder bat zuen hondatzen,
euskaldunontzat barruan
altxor haundiak ei zekartzan.

Igaz udako goiz batez
eguzkiaren lehen printzez
jo nuen itsas barrena
bihotza dardara eginez,
murgildu nintzen ur gardenetan,
arakatu ongi hare-haitzetan,
han zegoen tinkaturik
goroldioak estalirik.

Indar guztioz bultzatzen
altxor kutxa zabaldu nuen,
atzera egin ninduen
uhin haundia altxatu zen,
inor ez zapaltzeko gogoa,
zapalduak ez izatekoa,
hau da gure urguilua
altxor guztien iturria.

Eta hau hola ez bazan
sar nazatela kalabazan,
ipui txit barregarriak
kontatu nizkizuen plazan.

-----------------------------------------------------------------------------------


Sucedió en la costa
hará unos seiscientos años,
al menos así me lo contó
un viejo marinero.
Una terrible galerna hundió
en Gaztelugatxe un hermoso barco
que transportaba en su interior
inmensos tesoros para los vascos.
Una mañana del pasado verano
con los primeros destellos del sol
me metí mar adentro
temblándome el corazón;
me sumergí en las límpias aguas,
rebusqué bien entre arenas y rocas.
Allí estaba, encallado
cubierto por el musgo.
Empujando con todas mis fuerzas
abrí el cofre del tesoro,
surgió de él una gran ola
que me hizo retroceder.
Era la voluntad de no oprimir a nadie
y de no ser oprimidos.
Este es nuestro orgullo,
la fuente de todos los tesoros.
Y si esto no fuese así
que me metan en una calabaza.
Os he contado un cuentecillo divertido
en medio de la plaza.